Hz. Yunus (a.s.), Ninova şehrine peygamber olarak gönderildiğinde 30 yaşlarındaydı. Ninova halkı ticaretle uğraşan zengin bir topluluktu. Zenginlik kibirlerini arttırmış, halkı doğru yoldan uzaklaştırmıştı. Kazançları ve kibirleri onlara ahireti unutturmuş ve putları ilah edinmeye başlamışlardı.

Hz. Yunus (a.s.), hak yoldan sapmış bu topluluğu tekrar hak yola davet etmek için çabalamış, yılmadan, yorulmadan, sabırla, özveriyle 33 yıl boyunca uğraş vermiştir. Bu zaman içinde Hz. Yunus (a.s.)'a inanan da olmuştu, inkâr eden de. Hz. Yunus (a.s.), Ninova halkını Allahu Teâlâ'nın azabına karşı uyarmaya çalıştıysa da Ninova halkı dalga geçerek; "Tek bir kişinin hatırı için azap gelecekse, hepimizi yok edecekse, müsaade et de o azap gelsin." dediler.

Hz. Yunus (a.s.), kavminin bu tutumu üzerine çok üzülüp onların arasından ayrıldı. Bu ayrılığın ardından Allahu Teâlâ, Hz. Yunus (a.s.)'a vahyederek; "Kullarımın arasından ayrılmakta acele ettin. Geri dön ve onları kırk gün daha hak yola davet et, imana davet et." buyurdu. Hz. Yunus (a.s.), bu emir üzerine kavminin arasına döndü ve otuz yedi gün davete devam etti. Kavminin yalanlamalarına daha fazla dayanamadı ve aralarından ayrılmaya karar verdi. Ayrılırken kavmine; "Üç güne kadar başınıza gelecek felakete hazırlanın. Bunun alameti ilk önce benizleriniz solacak, ardından gökyüzü kararacak ve azap üstünüzde yağacak." dedi ve Allahu Teâlâ'dan ilahi bir emir gelmeden kavminin arasından ayrıldı.

Benizler soldu, gökyüzü karardı, helak yaklaştı. Ninova halkının içini pişmanlık kapladı. Hz. Yunus (a.s.)'ı bulamayan kavim yaşlı ve salih bir zatın yanına gittiler ve ne yapabileceklerini sordular. Salih zat onlara helak gelmeden tövbe etmelerini söyledi. Halk yüksekçe bir tepeye çıkıp tövbe etti ve Allahu Teâlâ'ya ve Hz. Yunus (a.s.)'a iman ettiklerini Rablerine beyan ettiler.

Hz. Yunus (a.s.), Dicle kıyısından bir gemiye binmişti ama gemi hareketinden bir müddet sonra durdu, ne yapıldıysa hareket etmiyordu. Gemidekiler adetleri gereği aralarında uğursuz biri olduğu kanaati ile kura çekmeye karar verdiler. Üç defa kura çekildi ve hepsi Hz. Yunus (a.s.)'a isabet etti. Hz. Yunus (a.s.)'ı denize atmaya karar verdiler.

Hz. Yunus (a.s.), gemidekileri imana davet etti ama gemidekiler Hz. Yunus (a.s.)'ı dinlemeyip onu denize attılar. Gece vaktiydi ve Allahu Teâlâ'nın emri ile bir balık gelip Hz. Yunus (a.s.)'ı yuttu ve karnında misafir etti. Allahu Teâlâ'nın izni olmadan kavmini terk etmesinden dolayı başına bu halin geldiğini anlayan Hz. Yunus (a.s.); "La ilahe illa ente subhaneke. İnni kuntu mine'z-zalimin." diye dua ve niyazda bulunuyordu. Allahu Teâlâ'nın murad ettiği süre balığın karnında misafir olan Hz. Yunus (a.s.), Allahu Teâlâ'nın izin verdiği zamanda da balığın karnından yeryüzüne bırakıldı.

Kavminin yanına dönen Hz. Yunus (a.s.), onları hak din ve iman üzere bulunca çok sevindi. Ninova halkı da Hz. Yunus (a.s.)'ın dönüşünden dolayı çok mutlu olmuştu. Hz. Yunus (a.s.), onlara Allahu Teâlâ'nın emir ve yasaklarını anlatmaya başladı ve 83 yaşında vefat edene kadar sürur içinde yaşadılar.

Hz. Yunus (a.s.)'ın balığın karnından kurtulmasına vesile olan bu dua, Enbiya Suresi 87. Ayet-i kerimesinde zikredilmektedir. Ardından gelen ayet-i kerimede ise; "Biz de duasını kabul ettik ve onu kederden kurtardık. Biz inanan müminleri böyle kurtarırız." buyrulmaktadır. Bu nedenledir ki herhangi bir sıkıntıya, musibete, felakete düşen kişi, Hz. Yunus (a.s.)'ın duasını okumaya devam eder.

"La ilahe illa ente subhaneke inni kuntu mine'z-zalimin." -Enbiya Suresi 87-

"Muhakkak ki ben nefsime zulmettim. Senden başka ibadete layık ilah yok, sadece Sen varsın. Bütün noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah'ı tesbih ederim."

Herhangi bir sıkıntısı olan kişi her sabah namazından sonra 21 defa bu duaya devam etmelidir.

Gece teheccüde kalkıp bu ayet-i kerime ile derdini Allahu Teâlâ'ya arz eden kişi feraha ulaşır, biiznillah.

Kişi 2 rekât hacet namazı kılar ve her rüku ve secdede tesbihattan sonra 41 defa bu ayet-i kerimeyi okur ve hacetini Allahu Teâlâ'ya bildirir. Bu hacet namazına 7 gün devam edilir.