İnsan, hata yapmaya meyilli bir varlık olarak yaratılmıştır. Yaptığı hataların farkına varıp hemen tevbe ve istiğfar ettiğinde, bu hatalardan arınır, Allah'ın büyüklüğünü kabul eder, acziyetini itiraf eder ve kulluğunun gereğini yerine getirmiş olur. Tevbe ve istiğfar, hatalardan ve günahlardan arınmak ve Allah'ın rahmetini celbetmek amacıyla yapılır. Tevbe ve istiğfar, kişinin içten gelen bir pişmanlıkla işlediği günahları, bilmeden yaptığı isyanları, hataları ve her türlü itaatsizliği giderip temizlenme arzusuyla Allah'a yönelip günahlarından arınma niyetiyle yaptığı bir ibadet ve duadır.

Kendinde böyle bir pişmanlık duygusu hisseden kişi, içten, ihlasla ve samimiyetle tevbe ve istiğfar etmelidir. İnsan, hataya açık bir varlık olduğunu ve sürekli Allah'a muhtaç olduğunu bilmelidir. Bir kul için en önemli amel, tevbeli bir hayat yaşamaktır. Amel defterinde tevbe ve istiğfarı bol olan kulların kazancı oldukça fazladır.

Allah Resulü (s.a.v.), bizlere örnek olmak için günde en az 70 defa tevbe ve istiğfar ettiğini belirtmiştir. Bu durum, bizim de tevbe ve istiğfara ne denli ihtiyacımız olduğunu göstermektedir. Allahu Teâlâ, Kur'an-ı Kerim'de birçok ayette tevbe eden kullarını affedeceğini buyurmuştur.

Namaz gibi önemli bir ibadete başlamadan önce yapılacak tevbe ve istiğfar, namazı huşu içinde kılmaya vesile olur. Namazdan sonra yapılacak tevbe ve istiğfar, namazda yapılan hataların giderilmesine vesile olur. Kur'an-ı Kerim okumadan önce yapılacak tevbe ve istiğfar, Kur'an'ı ihlasla okumaya vesile olur. Tevbe ve istiğfarla yapılan dua, kabul edilmeye daha layıktır. Her ibadetin, her halin, davranışın ve yaşantının ihlasını sağlamak için kulun dilinde sürekli tevbe ve istiğfar bulunmalıdır. Sürekli dilini tevbe ve istiğfara alıştıran kul, aniden gelen ölüm anında da sıkıntı çekmeden emanetini teslim eder.

Tevbe ya Rabbi, tevbe ya Rabbi, tevbe ya Rabbi. Eğer benim elimden, dilimden, gözümden, kulağımdan, ayağımdan, gönlümden ve diğer azalarımdan Senin emrine muhalif olduysam, hata, isyan, şirk, kelime-i küfür her ne sadır olduysa ben onların tümüne tevbe ettim, rücu ettim, pişman oldum. Bir daha işlememeye azmettim ve kastettim. Peygamberlerin ilki Hz. Âdem (a.s.) ve sonuncusu Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa'dır (s.a.v.). Bu iki peygamber arasında her ne kadar peygamber geldiyse, biz onların tümüne inandık, iman ettik, dilimizle ikrar, kalbimizle tasdik ettik. Tasdikimiz budur, haktır ve gerçektir.

Allah'ım, beni bağışla. Allah'ım, beni bağışla. Allah'ım, beni bağışla. İşlediklerimden pişman olmuş olarak O'na yöneliyorum. O Allah ki; azamet sahibidir, keremi ve ikramı çoktur. O'ndan başka ibadete layık ilah yoktur. Hayat sahibidir, diridir ve her şeyi ayakta tutandır. Kendi nefsine zulmetmiş bir kulun dönüşü ile O'na yöneliyorum. Hayat, ölüm ve tekrar diriliş için güç ve kuvvete sahip olan Allah'tan bizim tevbemizi kabul etmesini, bizi bağışlamasını ve bizi hidayet üzere daim kılmasını diliyorum. Çünkü O, merhameti geniş olan ve rahmetiyle tevbeleri çokça kabul edendir.